Hoe het met de studie gaat… Ja, goede vraag.
In juni ben ik begonnen aan de thuisstudie WFT Basis. Waarom studeren? Om de hersenen te trainen. Waarom WFT Basis? Omdat ik in de dagelijkse praktijk vrij veel met de materie te maken heb, en meer basiskennis voor mijn gevoel gewenst is. En wie weet komt het in mijn professionele toekomst van pas.
Het plan was om drie dagen in de week telkens twee uur te studeren en zo wekelijks een hoofdstuk onder de knie te krijgen. Dat lukte die eerste weken aardig. Al kwam ik er vrij snel achter dat studeren voor mij pittiger is dan ik me herinnerde van vroeger.
Vroeger, op school, redde ik het met mijn verstand. Echt studeren (uit het hoofd leren) was niet nodig en deed ik dus weinig. En dat heb ik daardoor ook nooit goed geleerd. Ik ben een generalist, met een goed verstand, pragmatisch ingesteld, snel verveeld.
Het was de bedoeling dat ik in de maand augustus een paar weken zou invallen als Parts Pro bezorger bij de broer. Door omstandigheden begon dat al begin juli, om maar liefst tien weken te duren. Fijn en hard gewerkt, met daarnaast ook mijn ‘normale’ werk, dus behoorlijke dagen. En dus schoot de studie er al snel bij in.
Ik had met mezelf afgesproken dat ik zo’n zes maanden zou uittrekken voor de studie, twee maanden meer dan het door de opleider genoemde gemiddeld benodigde tijd. Dus -zo hield ik me voor- na de zomer zou ik het wel weer oppakken. Dat is -alle goede voornemens ten spijt- niet gelukt.
Inmiddels is het januari, heb ik een druk (en rommelig) half jaar achter de rug, en ligt er een laagje stof op het studiemateriaal. Ondertussen ben ik wel naar een starterstraining van RegioBank geweest, waarbij de interesse nog verder is geprikkeld. Maar ik ben er gewoon niet aan toegekomen om de studie weer op te pakken. Te weinig regelmaat, te weinig structuur in de dag, en te veel andere zaken die aandacht eisen, vergen en verdienen. En een gebrek aan discipline.
Ik ‘moet’ niets. Dat gezegd hebbende, een stok achter de deur zou helpen. Want ‘moeten’ betekent in dat geval ‘doen’. Hoe dan ook, ik ga gewoon weer beginnen. En een volgende keer wordt het de klassikale variant.
Vamos!
